Ladyfest was een lang weekend met 3 avonden en twee middagen vol muziek. Het niveau van de bands was hoog; er waren echt geen zwakke broeders (of beter gezegd; zusters) tussen de line-up van het Ladyfest in Exit.
Je vraagt dan terecht af waarom er, op de zaterdagavond na, zo weinig mensen en vooral weinig vrouwen op af kwamen. Wellicht had dit te maken met de kritiek die vooraf over het festival is uitgestort.

Het Rotterdamse Ladyfest begon afgelopen vrijdag met Queen Bee. Wat een toffe band is dit; het zijn een soort Rotterdamse Runaways; technisch perfect, goede podiumpresentatie en lekker vlotte liedjes.

De volgende dag om 15:00 uur weer present in Exit en van Promises het staartje gezien. Twee meiden op drums en gitaar/zang die, alleen muzikaal gezien, op The Buzzcocks leken.
Eva Braun maakte de Exit daarna echt wakker met een flinke bak herrie.
Het werd pas echt leuk bij Lushus. De band heeft er een fan bij gekregen; Lushus is de liefste en ondeugendste band ter wereld met fijne springerige muziek. Twee bassistes en een drummer, maar vrouwelijker heeft een band nog nooit geklonken. Deze Utrechtse band is een regelrechte aanrader, die iedereen zou moeten zien.

Na Lushus werd het tijd voor en heuse documentaire over vrouwen in punk, “She’s a punkrocker”. De film was gemaakt door de zangeres van Rubella Ballet en zat vol met vrouwen waar ik nog nooit van had gehoord (Ja Crass heb ik wel eens over gehoord).